Mira

Op zondag 27 april werkt Volkssterrenwacht MIRA mee aan de Erfgoeddag, waarbij er op vele plaatsen in Vlaanderen een verscheidenheid aan activiteiten wordt voorgesteld aan het publiek.

Het thema anno 2025 is Game on! Daarom gaan we op MIRA op zoek naar de link tussen spel en sterrenkunde.

In onze multimediavoorstelling bekijken we de kosmische carrousel waarin onze planeet zijn eigen plaatsje heeft gevonden. Tijdstippen waarop deze voorstelling wordt gegeven: 11 uur en 15 uur.

Op zaterdag 29 maart 2025 staat er weer eens een zonsverduistering op het programma.

Zonsverduisteringen zijn veelal totaal of ringvormig in een lange maar smalle strook op het aardoppervlak, en gedeeltelijk over een veel groter gebied. Daar staat de Maan dus niet exact op één lijn staat met de Zon, maar nèt iets te hoog of te laag. Bij deze eclips is er echter nergens op Aarde een totale zonsverduistering te beleven: de centrale schaduw van de Maan passeert immers ten noorden van de Aarde.

De Vereniging Voor Sterrenkunde organiseert naar jaarlijkse gewoonte Sterrenkijkdagen, en in 2025 vinden die plaats op vrijdag 7 en zaterdag 8 maart. De Vlaamse Volkssterrenwachten werken uiteraard graag mee aan dit initiatief, samen met vele andere amateursterrenkundeverenigingen uit Vlaanderen.

De Vereniging Voor Sterrenkunde organiseert naar jaarlijkse gewoonte Sterrenkijkdagen, en in 2025 vinden die plaats op vrijdag 7 en zaterdag 8 maart. De Vlaamse Volkssterrenwachten werken uiteraard graag mee aan dit initiatief, samen met vele andere amateursterrenkundeverenigingen uit Vlaanderen.

Reeds in 1915 voorspelde Albert Einstein op basis van zijn algemene relativiteitstheorie dat er in de ruimtetijd rimpelingen zouden moeten kunnen teruggevonden worden die een gevolg zijn van energierijke gebeurtenissen in het heelal.  

Begin zeventiende eeuw ontdekten Galileo Galilei en Simon Marius  bij Jupiter vier manen: de beroemde Io, Europa, Ganymedes en Callisto. Nog steeds zijn deze vier objecten erg populair bij amateurwaarnemers. Maar ook voor wetenschappers zijn het extreem boeiende hemellichamen die ons veel leren over allerlei processen die van belang zijn bij de studie van het ontstaan van het zonnestelsel en van de reuzenplaneten, maar ook in verband met vulkanisme, elektromagnetische koppelingen tussen manen en planeten en met betrekking tot de zoektocht naar mogelijk buitenaards leven.

De sterrenkunde van vandaag is er gekomen via een eeuwenlange traditie, waarbij de beschaving van het oude Egypte ook heel wat belangrijke zaken te bieden had.

Over de astronomie van het oude Egypte met daarin aandacht voor L-vormige zonnewijzers, diagonale sterrenklokken en roterende piramiden komt Helen Peeters vanavond bij ons spreken. Zij is wetenschappelijk medewerker aan de KU Leuven, departement Acheologie/Egyptologie en de lezing komt voort uit de intersectie tussen haar professioneel onderzoek en haar interesse in sterrenkunde.

De sterrenkunde van vandaag is er gekomen via een eeuwenlange traditie, waarbij de beschaving van het oude Egypte ook heel wat belangrijke zaken te bieden had.

Over de astronomie van het oude Egypte met daarin aandacht voor L-vormige zonnewijzers, diagonale sterrenklokken en roterende piramiden komt Helen Peeters vanavond bij ons spreken. Zij is wetenschappelijk medewerker aan de KU Leuven, departement Acheologie/Egyptologie en de lezing komt voort uit de intersectie tussen haar professioneel onderzoek en haar interesse in sterrenkunde.

De Zon mag dan wel het object zijn in ons zonnestelsel waar alles omheen draait, maar uiteindelijk blijkt die kolos zoals wij de Zon zien maar een eerder bescheiden sterretje te zijn in een reusachtige spiraalvormige structuur van sterren en gaswolken die draaien rond een gigantisch zwaar centraal zwart gat: we hebben het over onze Melkweg.

Ervaren sterrenkijkers weten uiteraard dat ons eigen melkwegstelsel er één is te midden van miljarden andere. Gezien vanaf een donkere plek is het Andromeda buursterrenstelsel zelfs al met het blote oog waarneembaar.

Sterren staan ver weg, heel ver weg. Het vergt het nodige uiterst precieze meet- en rekenwerk om de afstanden zo nauwkeurig mogelijk te bepalen tot die verre hemellichamen.

Met behulp van krachtige en hoogtechnologische telescopen kunnen we het sterlicht dat naar ons toekomt nauwkeurig bestuderen. En zo krijgen we ook zicht op trillingen die zich in het inwendige van sterren voordoen.