De Zon mag dan wel het object zijn in ons zonnestelsel waar alles omheen draait, maar uiteindelijk blijkt die kolos zoals wij de Zon zien maar een eerder bescheiden sterretje te zijn in een reusachtige spiraalvormige structuur van sterren en gaswolken die draaien rond een gigantisch zwaar centraal zwart gat: we hebben het over onze Melkweg.
Ervaren sterrenkijkers weten uiteraard dat ons eigen melkwegstelsel er één is te midden van miljarden andere. Gezien vanaf een donkere plek is het Andromeda buursterrenstelsel zelfs al met het blote oog waarneembaar.
Met steeds betere telescopen, op Aarde en in de ruimte, gaan astronomen ook steeds beter zicht krijgen op de verscheidenheid aan sterrenstelsels, op hun evolutie en op hun rol bij het bepalen van de grote structuur van het heelal.
Sinds de scherpe blik van de eind 2021 gelanceerde James Webb Space Telescope ons ook beelden toont van het prille heelal met de toestand van de sterrenstelsels in die periode zijn er wel een aantal zaken naar voren gekomen die de bestaande ideeën over het ontstaan en de groei van sterrenstelsels in vraag stelt.
Onder andere over die prangende kwestie gaat het vanavond in de lezing van Chris Van den Bossche.
Chris Van den Bossche was als computertechnicus verbonden aan de VRT en is al vele jaren vrijwillige medewerker op Volkssterrenwacht MIRA, een ervaren waarnemer en een uitstekend astrofotograaf.
Na de lezing kan je terecht op ons waarnemingsterras om bij helder weer waarnemingen te doen.
Je kan ook onze interactieve tentoonstelling bezoeken of een drankje nuttigen in ons clubhuis.
© 2025; Theme by Volkssterrenwacht Urania Based on Danland